Władca ciemności,
(Il maestro delle ombre);
- autor: Donato Carrisi;
- cykl: Marcus;
- wydawnictwo: Albatros - 2019.

Rzym nigdy nie powinien pogrążyć się w ciemności. To można powiedzieć o każdym mieście, ale to Rzym, Piotrowa Stolica ma być w szczególny sposób chroniony... ale jak tego dokonać gdy planowana jest dwudziestoczterogodzinna przerwa w dostawie elektryczności. Czy miasto pogrąży się w chaosie, czy wyjdą tajemne siły, może demony, a może nic się nie stanie. Przecież to tylko jedna doba, z czego tylko połowa w ciemności.
Ciemność w miejscu, w którym zawsze było światło wyzwala emocje. Z jednej strony jest poczucie bezkarności, wyzwolenia, ale z drugiej wszechogarniający strach.
Tuż przed wyłączeniem zasilania Marcus budzi się skrępowany w jakimś więzieniu. Znów nic nie pamięta, ale wierzy, że z czasem odzyska pamięć. Musi tylko się wydostać. Po uwolnieniu znajduje kartkę notesową z nazwiskiem zaginionego chłopca. Charakter pisma wskazuje, że napisał ją Marcus - jak to możliwe? Marcus nigdy nie używa notatników. To jeden z elementów jego pracy - absolutnie nie zostawiać śladów. Jest to anomalia, która niepokoi, inną jest nadmiar zbiegów okoliczności. Nadmiar przypadków, których źródła sięgają piętnastego wieku.

Łowca cieni, 
(Il cacciatore del buio); 
- autor: Donato Carrisi; 
- cykl: Marcus; 
- wydawnictwo: Albatros - 2017.

Marcus jest członkiem tajnego stowarzyszenia Penitenzeri, którego celem jest ściganie nieuchwytnych morderców. Działa na zlecenie Watykanu, dostaje krótkie rozkazy, ale niewiele wie o swojej pracy. Wie, że ma wykorzystać wszystkie swoje umiejętności by tropić tych, którzy są poza zasięgiem wymiaru sprawiedliwości. Marcus udaje się do Rzymu, wszystko wskazuje na to, że w mieście jest zabójca, który mordując zakochane pary próbuje coś przekazać... coś udowodnić. Podczas śledztwa spotyka swoją przyjaciółkę z policji Sandrę Vega - kobieta również prowadzi śledztwo w sprawie bestialskich mordów. Łowca cieni to kolejna opowieść o złu drzemiącym w człowieku, ale także o złu, które jest elementarnym składnikiem wiary. Dobro bez zła ma słabą siłę przyciągania. To zło i strach przed nim sprawiają, że ludzie zaczynają się modlić. Carrisi kolejny raz umiejętnie gra wzajemnymi relacjami pomiędzy tym co oczywiste a tym co ukryte. Ukryte zakamarki miasta i jego historii są uzupełniane ciemną naturą bohaterów. Naprawdę oryginalne połączenie.

Nie odpuszczaj 

(Don't Let Go);
- autor: Harlan Coben;
- Wydawnictwo: Albatros, 2018.
- kategoria: thriller/sensacja/kryminał

Detektyw 'Nap' Dumas jest jednym z wielu policjantów, którzy w karierze niczym nie zaistnieli. W gruncie rzeczy to dobry glina, ale nie waha się czasem sięgnąć po mniej oficjalne, ale bardziej brutalne środki perswazji. Miał kiedyś brata bliźniaka, ale chłopak razem ze swoją dziewczyną został potrącony przez pociąg. Przynajmniej taka jest oficjalna wersja. Nap nigdy w nią do końca nie wierzył, czuł że musiało zajść coś więcej. Tej samej nocy zniknęła jego dziewczyna. Jej matka twierdzi, że wyjechała do rodziny, ale nikt nigdy nie miał z nią później kontaktu. Nap nie wierzy w przypadki i jest przekonany, że odnalezienie ukochanej pozwoli mu zrozumieć/poznać okoliczności śmierci brata. Po wielu latach informacja o dziewczynie pojawia się w policyjnych raportach. Jej odciski znaleziono w niepokojących okolicznościach - morderstwo policjanta.

Trybunał dusz,
(Il Tribunale delle anime)
- autor: Donato Carrisi;
- cykl: Marcus;
- wydawnictwo: Albatros - 2017

Po ten tytuł sięgnąłem skuszony twórczością Donato Carrisi, który niedawno nakręcił całkiem udaną Dziewczynę we mgle.
Trybunał Sumienia to tajna kościelna organizacja, której celem jest ściganie morderców, którzy pewni swego uciekają przed sprawiedliwością. Organizacja, której głównym źródłem informacji jest spowiedź. Spowiadają się mordercy, świadkowie, osoby zamieszane - wszyscy naiwnie wierzą, że obowiązuje tajemnica.

"Ja wierzę w istnienie Stwórcy, ale nie wierzę w życie po śmierci. Dlatego czuję, że mam prawo go nienawidzić"

W organizacji pracuje Marcus oraz Clemente - księża, którzy posiadają wysokie umiejętności do ścigania seryjnych morderców. Tu autor podkreśla, że prawdziwy seryjny morderca chce pozostać anonimowy. Lubi mordować, czerpie z tego satysfakcję więc nie chce przerwać. Dlatego też wszelkie sugestie iż specjalnie zostawia tropy policji są nadinterpretacją. Może być dokładnie odwrotnie. Morderca z czasem tak się doskonali w tym co robi, że z czasem, z każdą zbrodnią, popełnia coraz mniej błędów. Staje się perfekcyjny i coraz trudniejszy do wykrycia.
Księża tropią wyjątkowo sprawnego mordercę. Zmienia lokalizacje, osoby, morderstwa pozoruje na wypadki a poza tym wydaje się toczyć niebezpieczną grę z Trybunałem Sumienia. Skąd w ogóle wie o jego istnieniu?

Schronienie,
(Shelter);
- autor: Harlan Coben;
- cykl: Mickey Bolitar (tom 1);
- Wydawnictwo: Albatros, 2017.

Coben dla młodzieży. Książkę otrzymałem w prezencie (dziękuję) i początkowo niezbyt byłem do niej przekonany. Opis na okładce niespecjalnie mnie przekonał. Autor dobrych thrillerów jako pisarz powieści dla młodzieży? Byłem pełen obaw.
Na szczęście spróbowałem. Głównym bohaterem jest nastoletni Mickey, bratanek Myrona Bolitara, którego fani Cobena już doskonale znają (ja jeszcze nie). Mickey chodzi do dobrej szkoły, ojciec nie żyje, matka jest narkomanką, a w szkole nie układa się zbyt różowo. Normalne życie nastolatka - każdy przecież ma swoje problemy. Wszystko się zmienia gdy nowa przyjaciółka nagle znika ze szkoły. Chłopak próbuje odnaleźć dziewczynę, ale szybko się okazuje, że sprawa jest dużo bardziej skomplikowana i niebezpieczna niż to się z początku wydawało. Poza zaginięcie dziewczyny wydaje się być jakoś powiązane ze śmiercią ojca.

Kolej podziemna. Czarna krew Ameryki,
- autor: Colson Whitehead;
- Albatros, 2017.

Kolej podziemną kupiłem w prezencie. Tegoroczny Pulitzer wydawał się idealnym pomysłem dla osoby, która dużo czyta. Tytuł oraz temat tak mnie zaciekawiły, że postanowiłem tez sobie sprawić egzemplarz.
Akcja dzieje się w XIX wieku w różnych stanach Ameryki, jej główną osią jest niewolnica Cora, która uciekła z plantacji. Kobieta stara się przeżyć, ale w żadnym miejscu nie osiada na zbyt długo. Łowcy niewolników oraz bestialscy biali ludzie nie pozwalają jej spokojnie żyć. Wędrówka pomiędzy stanami jest możliwa dzięki kolei podziemnej, którą podobno wybudowali czarni oraz życzliwi biali, której głównym celem jest ratowanie zniewolonych ludzi. Kolej w postaci linii, peronów i pociągów to oczywiście fikcja literacka. To były raczej nieuczęszczane drogi, opuszczone domy, życzliwi ludzie - to wszystko tworzyło szlak wiodący do wolności.

Już mnie nie oszukasz, 
(Fool me once); 
- autor: Harlan Coben; 
- Wydawnictwo: Albatros, 2017.

May'a jest żołnierzem, ale także matką i żoną. W zasadzie to tylko matką w żałobie po mężu, który zostal niedawno zamordowany. Jest to kolejna bliska osoba, która ginie w brutalnych okolicznościach. Kilka miesięcy wcześniej jej siostra została torturowana i zabita przez nieznanych sprawców. Kobiecie trudno pogodzić się ze stratą, ale sytuację komplikuje fakt, że widzi na nagraniu z domowej kamery męża, który bawi się z córką. Jak to możliwe, że Joe żyje? May'a rozpoczyna prywatne śledztwo, które ma wyjaśnić okoliczności śmierci najbliższych osób.
Ostatnio przeczytałem kilka powieści Coben'a i miałem to szczęście, że trafiałem na jego lepsze pozycje. Niestety najnowsza powieść wydaje się mocno wtórna względem poprzednich. Akcja bardzo wolno się rozkręca i jest dosyć liniowa. Dopiero w drugiej połowie książki autor wprowadza dodatkowe wątki, które zaczynają mocniej przyciągać czytelnika. Zakończenie jest na wysokim poziomie - jest mocne przyśpieszenie akcji oraz mała rewolta w fabule, która może się podobać.