60 sekund
(2000 rok)
W końcu sobie przypomniałem o tym filmie. Film ma wielu wiernych fanów, ale mnie jakoś nie zachwycił. Dzieło Dominica Seny to prosta historia o kradzieży samochodów. Znany, emerytowany,  złodziej aut (Randal Raines-Nicolas Cage) musi wrócić do zawodu by ratować brata (Giovanni Ribisi). Zadanie ma niełatwe. W kilka dni ma ukraść równo 50 zamówionych aut. Jest to robota nie dla jednej osoby, dlatego kompletuje drużynę, która ma umożliwić terminowe wykonanie roboty. Zadanie utrudnia jeszcze zawzięty policjant (Delroy Lindo), który śledzi każdy krok Randala. W pozostałych rolach zobaczymy :  Angelinę Jolie oraz Roberta Duvalla.

Mocnym atutem filmu są auta i pościgi, ale tych ostatnich jest zwyczajnie za mało. Mam też wrażenie, że na scenie jest za dużo postaci i wątków pobocznych. Z drugiej strony pewne główne wątki nie zostały dopowiedziane. 

60 sekund nieźle sie ogląda, ale cały czas mi czegoś brakowało.

Film oceniam na solidne siedem. 

Amores perros - 2000;
- reżyseria: Alejandro González Iñárritu;
- scenariusz: Guillermo Arriaga;
- wybrana obsada: Emilio Echevarría, Goya Toledo, Álvaro Guerrero, Vanessa Bauche, Jorge Salinas, Gael García Bernal;
- kategoria: dramat, thriller, iberoamerykańskie.

Po ponad dwudziestu latach miałem okazję ponownie obejrzeć Amores perros Iñárritu. Pierwszy seans był kinowym przeżyciem. Z jednej strony znakomity film, a z drugiej na seans udałem się z dziewczyną, na której mi wtedy bardzo zależało. Co za stare dzieje.
Akcja Amores perros rozgrywa się w olbrzymim Mexico City. Dziesięciomilionowa metropolia jest miejscem wielu dramatów jak i pięknych historii. Iñárritu opowiada nam trzy pozornie niezwiązane z sobą historie, które krzyżują się w jednym momencie. Jedna chwila (wypadek samochodowy), która całkowicie zmienia życie trójki bohaterów. Totalny przypadek i wszelkie plany przestają mieć znaczenie. Przypomina mi to ten dowcip. "Chcesz rozbawić boga? Opowiedz mu o swoich planach."

Battlee Royale - 2000;
- reżyseria: Kinji Fukasaku;
- scenariusz: Kinji Fukasaku;
- wybrana obsada: Takeshi Kitano, Tatsuya Fujiwara, Aki Maeda, Tarô Yamamoto, Kô Shibasaki, Chiaki Kuriyama;
- kategoria: science fiction, thriller, japońskie, ekranizacja;

Japonia w niedalekiej przyszłości. Olbrzymie bezrobocie jest przyczyną buntu młodych. Nie szanują starszych i negują cały zastany świat. Odpowiedzią jest Battle Royale. Rozgrywka polagająca na tym iż wylosowaną klasę gimnazjalną umieszcza się na bezludnej wyspie, gdzie przez trzy dni mają z sobą walczyć aż przeżyje tylko jeden uczeń. Jeśli przeżyje więcej to wszyscy zginą. Zasady są tak zrobione by zapewnić jak największą interakcję pomiędzy uczniami a także by zmusić ich do bezustannego ruchu. Niewinni uczniowie musza zabijać by przeżyć. Niektórzy zwlekają a inni od razu odnajdują się w nowym świecie. Każdy ma wylosowaną broń więc teoretycznie każdy ma równe szanse na przeżycie, a tak naprawdę rozgrywką w znacznej mierze rządzi przypadek. Nad rozgrywką czuwa były nauczyciel Kitano (w tej roli Takeshi Kitano) - przedstawia zasady gry i dyscyplinuje graczy.

Brother - 2000;
- reżyseria: Takeshi Kitano; 
- scenariusz: Takeshi Kitano; 
- wybrana obsada: Takeshi Kitano, Omar Epps, Claude Maki; 
- gatunek: gangsterski.

Seans Ghost in the Shell przypomniał mi o Takeshi Kitano. Kiedyś lubiłem jego dorobek - uznałem,że to dobry moment by sobie co nieco przypomnieć z twórczości tego japońskiego reżysera. Na pierwszy ogień poszedł Brother.
Yamamoto zabójca japońskiej mafii przenosi się do Los Angeles gdzie mieszka jego brat. Na miejscu postanawia przejąć narkotykowy biznes. Jest bezwzględny, ale także bardzo skuteczny. Japońska mafia słynie przecież z bezkompromisowości. Problemy zaczynają się wtedy gdy Yamamoto na swojej drodze spotyka włoską mafię. Kunszt zabójcy Yakuzy musi ulec wobec materiałów wybuchowych Włochów.

Cast Away - poza światem,
(Cast Away) - 2000;
- reżyseria: Robert Zemeckis;
- scenariusz: William Broyles Jr.;
- wybrana obsada: Tom Hanks, Helen Hunt;
- gatunek: dramat.

Po wielkim sukcesie Forresta Gumpa nie może być zaskoczeniem fakt, iż Zemeckis chciał powtórzyć sukces. Przepis wydawał się prosty. Ten sam aktor, utalentowany scenarzysta i historia jednostki, która samotnie zmaga się z przeciwnościami losu. Sukces gwarantowany - pytanie czy nie za mały?
Coś o fabule.
W wyniku katastrofy lotniczej pracownik firmy kurierskiej (FedEx - nazwa musiała paść) zostaje wyrzucony na brzeg malutkiej wyspy. Szybko okazuje się, że jest jedynym ocalałym a pomoc nie nadciąga. Pierwsze dni mijają pod znakiem niedowierzania, ale także nadziei, z czasem bohater rozumie, że przeżycie na wysepce będzie wymagało od niego wielkiej pracy. Największym problemem nie jest brak jedzenie tudzież skrajne warunki pogodowe. Problemem jest przede wszystkim samotność. Człowiek przyzwyczajony do bezustannego kontaktu z innymi nagle zostaje go brutalnie pozbawiony. Cisza coraz bardziej wypełnia głowę rozbitka. Nie zdradzę chyba tajemnicy, że po kilku latach samotności nasz bohater podejmuje ostateczną próbę uwolnienia się z wyspy i cudem zostaje uratowany. Następuje kolejne zderzenie kultur. Wyciszony i odmieniony człowiek znów wraca do zgiełku miasta, które jest inne niż we wspomnieniach.

Co kryje prawda,
(What Lies Beneath) -2000;
- reżyseria: Robert Zemeckis;
- scenariusz: Clark Gregg;
- wybrana obsada: Harrison Ford, Michelle Pfeiffer;
- gatunek: thriller, horror.

Norman i Claire są małżeństwem z długim stażem. Wydawałoby się, że największym ich problemem będzie tęsknota po wyjeździe córki na studia. Wkrótce po jej wyjeździe Claire zaczyna bać się własnego domu. Drzwi się same otwierają, sprzęty uruchamiają, czasem coś spadnie i się stłucze - kobieta próbuje znaleźć racjonalne wytłumaczenie, ale odbicia twarzy ducha nie da się racjonalnie wytłumaczyć. Odwiedziny istoty nadprzyrodzonej mają coraz bardziej intensywny charakter - duch ewidentnie próbuje coś przekazać.

Dorwać Cartera,
(Get Carter) - 2000;
- reżyseria: Stephen Kay;
- scenariusz: David McKenna;
- wybrana obsada: Sylvester Stallone, Mickey Rourke, Alan Cumming, Michael Caine, Rachael Leigh Cook, Miranda Richardson;
- gatunek: sensacyjny, thriller.

Carter (Stallone) jest oprychem, który zajmuje się przypominaniem ludziom o ich długach. Taka przypominajka. Dowiaduje się, że jego brat ginie w niezbyt oczywistych okolicznościach. Carter wraca do swojego rodzinnego miasta i rozpoczyna prywatne śledztwo. Szybko okazuje się, że jest sporo osób zainteresowanych by nasz bohater bez zbędnej zwłoki wrócił do siebie. Robi niepotrzebnie dużo zamieszania. W sumie tak można streścić fabułę tego filmu.. a byłbym zapomniał. Brat miał żonę i dorastającą córkę, którymi trzeba się zaopiekować.
Dorwać Cartera jest remakiem filmu z 1971 roku, w którym główną rolę grał Michael Caine (tu w drugim w planie), ale trzeba podkreślić, że to remake nieudany. Film ewidentnie nudzi, a dialogi są pisane na kolanie.

"Matka jest tylko jedna, a świat jest straszny.. "

Dotyk przeznaczenia,
(The Gift) - 2000;
- reżyseria: Sam Raimi;
- scenariusz: Billy Bob Thornton, Tom Epperson;
- wybrana obsada: Giovanni Ribisi, Cate Blanchett, Greg Kinnear, Hilary Swank, Katie Holmes, Keanu Reeves, Gary Cole, J.K. Simmons;
- gatunek: thriller, dramat.

Annie (Blanchett) jest samotną matką, która wychowuje trójkę synów. Nie ma stałej pracy, ale dorabia jako medium. W sprzyjających okolicznościach potrafi dostrzec przebłyski przyszłości. Ma rzeszę stałych klientów, ale w małym miasteczku jej "działalność" budzi też niepokój i strach. Skoro już przy małych miasteczkach jesteśmy.. pamiętacie, że takie miejsca mają swój klimat, a mieszkańcy są ze sobą w różny sposób powiązani. Maja jawne relacje, ale też sporo tajemnic do ukrycia. Nie inaczej jest tutaj. Annie doskonale wie, że jej znajomi mają swoje sekrety.
W miasteczku znika młoda dziewczyna (Holmes). Policja sprawdza różne tropy, ale efekty są niezadowalające.. po dziewczynie ślad zaginął. Sceptyczni policjanci zwracają się o pomoc do Annie - może ona pomoże pchnąć śledztwo dalej?

Malena - 2000;
- reżyseria: Giuseppe Tornatore;
- scenariusz: Giuseppe Tornatore;
- wybrana obsada: Monica Bellucci, Giuseppe Sulfaro, Luciano Federico;
- kategoria: dramat, kultowy.

Początek lat czterdziestych, do małego miasteczka wprowadza się piękna Malena, która sprawia, że wszystkim panom szybciej biją serca. Dziewczyna ma męża, ale to nie przeszkadza mężczyznom w fantazjowaniu na jej temat. Wśród zakochanych jest nastoletni Renato. Chłopak jest poważnie zakochany, ale też wie, że u pięknej kobiety nie ma najmniejszych szans. Może to się zmieni jak dorośnie?
Na świecie trwa wojna, która coraz bardziej wpływa na mieszkańców miasteczka. Ginie mąż Maleny, coraz trudniej się żyje, a ludzie stają się coraz bardziej ostrzy w osądach. Kobieta nie ma łatwego życia, ale tak jak wszyscy próbuje przetrwać. Wiele się zmienia, ale Renato jest nadal zakochany.

Memento - 2000;
- reżyseria: Christopher Nolan;
- scenariusz: Christopher Nolan;
- wybrana obsada: Guy Pearce, Carrie-Anne Moss, Joe Pantoliano, Jorja Fox;
- kategoria: kryminał, film, thriller.

Ostatnio mam potrzebę przypominania sobie filmów, które widziałem wiele lat temu. Z jednej strony pragnę sobie przypomnieć fabułę, ale też pewnie chodzi o przywołanie pewnych emocji, które towarzyszyły pierwszym seansom. Mam w sobie takie, nie dające się usunąć, uczucie, że moja pamięć nie działa jak należy, że umykają mi fragmenty rozmów, że się powtarzam - czasem wiele elementów się zlewa. Może też dlatego piszę tego bloga - by utrwalać swoje wspomnienia, przeżycia.

Mission: Impossible
(reżyseria John Voo, 2000)

Druga odsłona serii o agencie Hunt'ie. Tym razem motywem akcji nie jest oczyszczenie swojego imienia i zemsta, a walka z niebezpiecznym agentem (Dougray Scott), który zamierza rozprzestrzenić niebezpiecznego wirusa. Aby powstrzymać epidemię Hunt (Tom Cruise) musi włamać się do budynku, w którym trzymane jest antidotum. Fabuła niczym nie zaskakuje a poziom filmu mocno odstaje od pierwszej części.. mimo niezłych scen akcji całość sprawia wrażenie kręconej na siłę i bez przekonania. Całość jest momentami przekombinowana i niedopracowana..
Mimo sentymentu MI 2 nie dostanie więcej niż sześć.

Niezniszczalny,
(Unbreakable) - 2000;
- reżyseria: M. Night Shyamalan;
- scenariusz: M. Night Shyamalan;
- wybrana obsada: Bruce Willis, Samuel L. Jackson, Robin Wright, Spencer Treat Clark, Charlayne Woodard;
- gatunek: thriller.

David jest jedynym ocalałym z katastrofy kolejowej. Mnóstwo osób ginie, a David nie ma nawet stłuczenia. Jego przeciwieństwem jest Elijah, wielki fan komiksu, który ma bardzo kruche kości. Elijah jest przekonany, że skoro sam jest bardzo wrażliwy to musi istnieć ktoś kto będzie superwytrzymały. W świecie komiksu każda cecha ma swoje lustrzane odbicie, dlatego też Elijah próbuje odnaleźć osoby, które będą ponadprzeciętnie silne. Będą miały moc, a jak będą świadome swojej siły to powinny odpowiednio używać swojej siły. Powinny pomagać ludziom. 'Los' sprawia, że Elijah natrafia na David'a. Próbuje poznać jego siłę i w pełni zweryfikować swoją teorię.

Podejrzany
(Under Suspicion, reżyseria Stephen Hopkins, 2000)

Portoryko. Brutalna zbrodnia i przesłuchanie jednego z oskarżonych. Przesłuchujący jest Morgan Freeman, a oskarżonym jest Gene Hackman. Początkowo przesłuchanie ma charakter przyjacielskiej rozmowy, ale z czasem zamienia się w coraz bardziej zajadły spór między dwoma wybitnymi aktorami Trzeba przyznać, że pokazali na ekranie cały swój niecodzienny warsztat umiejętności. Szkoda tylko, że brakło w tym filmie napięcia, które byłoby dopełnieniem gry aktorskiej. Monica Bellucci w drugim planie też wypadła tak sobie. Film dla fanów Freemana jest obowiązkowy, ale dla całej reszty może okazać się zbyt nużący.
Oceniam na mocne siedem.

Purpurowe rzeki
(Les rivières pourpres, reżyseria Mathieu Kassovitz, 2000)
Pozycja do której postanowiłem wrócić. Jean Reno prowadzi śledztwo związane z brutalnym, rytualnym morderstwem. Vincent Cassell prowadzi całkiem inne dochodzenie - bada profanację grobu dziewczynki. Dwa niezależne śledztwa się krzyżują i rzucają nowe światło na sprawę. Jest podejrzana uczelnia, tajemnice, górskie scenerie, a przede wszystkim kawał dobrej akcji. Dziś pewnie pewne sceny inaczej by rozwiązano.. może byłaby większa dramaturgia, lepsze efekty, może by zmieniono zakończenie, ale nie da się ukryć, że film ma specyficzny klimat i bardzo dobrze się ogląda. Coś dla fanów Milczenia owiec, Siedem (to też muszę odświeżyć) Takie kino lubię i chcę więcej.... dużo więcej.
Oceniam na osiem.

Rodzina Soprano, 
(The Sopranos);

- twórcy: David Chase;
- HBO, sezon 2, 2000
- wybrana obsada: James Gandolfini, Lorraine Bracco, Steven Van Zandt, Edie Falco, Michael Imperioli, Dominic Chianese, Tony Sirico, Aida Turturro, Drea de Matteo, David Proval, Vincent Pastore, Federico Castelluccio;
- gatunek: dramat, kryminał.

Drugi sezon Soprano zaliczony. Tony coraz bardziej odczuwa presję służb i potrzebę zmiany. Z jednej strony nie chce trafić do więzienia, ale też nie zamierza rezygnować z obecnego sposobu życia. W drugim sezonie sporo się dzieje. Mamy niemal romantyczną wycieczkę Tony'ego do Włoch. W rodzinnych stronach załatwia interesy oraz zatrudnia nowego 'pomocnika'. Furio (Castelluccio) pozwoli uporządkować sprawy w Ameryce. Wuj Junior schodzi na dalszy plan, ale wielu sądzi, że nadal powinien rządzić rodziną. Do tych osób zalicza się Richie Aprile, który właśnie opuścił więzienie. Richie ma problem z dyscypliną, a sprawę komplikuje fakt, że się związał z siostrą Tony'ego. Kolejny raz 'praca' miesza się z rodziną.

Shaft

(reżyseria John Singleton, 2000)

Systematycznie nadrabiam filmografie aktorów, reżyserów. W tym szaleństwie jest metoda Staram się omijać filmowe bagno - skupiać się na tych tytułach, które wywołają jakieś emocje. Dlatego też rzadko oceniam filmy poniżej na niskie noty. Badziewia staram się nie oglądać.
Shaft jest jednym z słabszych filmów jakie ostatnio oglądałem. Samuel L. Jackson jako gliniarz, który usiłuje zamknąć bogatego mordercę. Walczy z systemem, z korupcją, mafią i z własnymi kolegami. Jest to typowa pozycja sensacyjna, która porusza temat rasizmu w Stanach. Nadal istnieje stereotypowe myślenie, że czarnego można zabić bez ponoszenia konsekwencji. To w sumie największy atut tej pozycji.. cała reszta jest przeciętna. Można obejrzeć, ale tylko jako domknięcie filmografii Jacksona oraz Christian'a Bale'a, który w tym filmie gra mordercę - wypadł jak zawsze, czyli bardzo dobrze.
W drugim planie wystąpili także Jeffrey Wright, Busta Rhymes, Toni Collette oraz Vanessa Williams.
Oceniam na sześć.

Strefa ciszy

(reżyseria Krzysztof Lang, 2000)

Kolejna przypadkowa pozycja.. mniej trafiona. Pierwsze wrażenie jest takie, że film się mocno postarzał.. nie mam pojęcia jak twórcy to zrobili, ale film z trudem się ogląda - mam na myśli warstwę wizualną - techniczną.
Kobieta (Edyta Olszówka) łapie stopa i przypadkiem trafia na bandytów, którzy zamierzają zrobić z niej atrakcję wieczoru. Zostaje wywieziona na odludzie, gdzie przeżyje piekło... jej mąż (Szymon Bobrowski) rozpoczyna poszukiwania - od zaginięcia minęło tylko kilka godzin, więc policja nie podejmuje żadnych działań.. trwa wyścig z czasem. Jest niezły, intrygujący klimat, ale realizacja woła o pomstę do nieba... zwłaszcza druga połowa filmu.. już nie chodzi tylko o ujęcia, aktorstwo, ale przede wszystkim o scenariusz.. jest dziurawy i coraz bardziej dziwny. Zwłaszcza zakończenie.

Trzynaście dni,
(Thirteen Days) - 2000;
- reżyseria: Roger Donaldson;
- scenariusz: David Self;
- wybrana obsada: Kevin Costner, Bruce Greenwood, Steven Culp, Dylan Baker, Frank Wood;
- gatunek: dramat, polityczny.

Ten tytuł już kilka razy wcześniej widziałem, ale postanowiłem go sobie odświeżyć.
Prezydentura Kennedy'ego. Zimna wojna w pełnym rozkwicie i początek instalacji radzieckich rakiet na Kubie. Rozpoczyna się niebezpieczna gra, a stawką jest pokój na ziemi. Brzmi patetycznie, ale w jesienią 1962 roku nikt nie myślał w ten sposób - jedna nieuważna decyzja a świat stanąłby w ogniu. Ówcześni dowódcy stanęli na wysokości zadania i skutecznie zażegnali konflikt. Używam liczby mnogiej bo mam świadomość, że zarówno Chruszczow jak i Kennedy musieli studzić zapędy swoich doradców wojskowych.

Tytani
(Remember the Titans, reżyseria Boaz Yakin, 2000)

Kolejny film z Denzelem Washingtonem, kolejny podejmujący problem integracji rasowej. Tym razem akcja dzieje się w latach siedemdziesiątych. Futbol amerykański - dwie drużyny - w jednej czarni, w drugiej biali.. nowy trener, którego zadaniem jest połączenie tych drużyn w jedną, która mogłaby odnosić zwycięstwa. Największym problemem nie są rywale, ale psychika zawodników, którzy myślą kategoriami rasistowskimi.. zresztą nie tylko oni.. trener ma trudne, ale nie niemożliwe do zrealizowania zadanie.
Tytani to film poprawny, ale nie porywający. Wszystko jest na właściwym miejscu, aktorzy, fabuła, temat, ale brakuje tego czegoś, co sprawia, że film na długo zapadnie w pamięć. Szkoda, bo to sprawia, że nie mogę dać najwyższej noty - ale dziewięć i tak jest. Polecam.

U-571 - 2000;
- reżyseria: Jonathan Mostow;
- scenariusz: Jonathan Mostow, Sam Montgomery;
- wybrana obsada: Harvey Keitel, Matthew McConaughey, Thomas Kretschmann, Bill Paxton, Jack Noseworthy, Jon Bon Jovi;
- kategoria: film, Oscar, okręty, wojenny.

Czasy drugiej wojny światowej. Alianci odnąszą wielkie straty na morzach i oceanach. Transporty są zatapiane przez wszechobecne U-Boot'y. Sytuacja jest dramatyczna, przejęcie maszyny szyfrującej mogłoby odmienić losy wojny. Gdy jeden z U-Boot'ów zostaje uszkodzony pojawia się okazja zdobycia urządzenia. Na szybko jest przygotowany okręt, który będzie udawać niemiecką jednostkę ratunkową, a to pozwoli zbliżyć się do dryfującego okrętu.
Plan nie jest skomplikowany, ale trudny do wykonania, a wszystko się zaczyna gmatwać bardziej gdy w okolicy kontaktu pojawiają się nieprzewidziani goście.