Rambo: Ostatnia krew,
(Rambo: Last Blood) - 2019;
- reżyseria: Adrian Grunberg;
- scenariusz: Sylvester Stallone,Matthew Cirulnick;
- wybrana obsada: Sylvester Stallone, Paz Vega, Sergio Peris-Mencheta, Adriana Barraza, Yvette Monreal, Óscar Jaenada;
- kategoria: akcja, unlimited, Rambo;

John Rambo już senior żyje spokojnie na ranczo w Arizonie. Nie ma swoich dzieci, córkę zastępuje mu Gabriella, którą Rambo się opiekuje. Dziewczyna jest na progu dorosłego życia, ale cały czas próbuje zrozumieć dlaczego ojciec ją zostawił. Wbrew woli opiekunów wyjeżdża do Meksyku. Chce odnaleźć ojca i zadać mu kilka niewygodnych pytań. Dziewczyna zostaje oszukana i zostaje porwana przez kartel handlujący żywym towarem. Jedynym ratunkiem może być John Rambo.
Ostatnia krew to bardzo długa, nieco przegadana ekspozycja bohaterów i modny ostatnio motyw karteli meksykańskich. Rambo, pomimo swojego wieku, próbuje zmienić los porwanej. Walczy bardzo brutalnie i bezwzględnie. W pewnym wieku nie można pozwolić sobie na zbędną delikatność. I tu cieszy, że twórcy filmu oszczędzili nam długich bezpośrednich walk pomiędzy Rambo i głównym antagonistą. John atakuje z zaskoczenia, z dystansu. Jego celem jest śmierć przeciwników, a nie podnoszenie własnego ego.

Joker - 2019;
- reżyseria: Todd Phillips;
- scenariusz: Todd Phillips, Scott Silver;
- wybrana obsada: Joaquin Phoenix, Robert De Niro, Zazie Beetz, Frances Conroy, Brett Cullen;
- kategoria: dramat, kasowy, kryminał, akcja, unlimited.

Gotham wiele lat przed pojawieniem się Batmana. Miasto zatraca się w biedzie, przemocy, smrodzie. Społeczeństwo jest spolaryzowane - bogaci, w pięknych domach za wysokimi murami i reszta, a wśród nich Ci, którzy są poza systemem. Systemem, który cały czas tnie środki na pomoc społeczną i spycha coraz większą grupę ludzi poza margines. A wśród nich Arthur Fleck - śmieszek, który marzy o karierze komika. Człowiek, który przez całe życie nie zaznał ani grama szczęścia, który nie wierzy w nic, bo nic od życia nie dostał. Człowiek, który coraz mocniej zatraca się w sobie, zamyka na otaczający świat i głębiej zanurza w swoim szaleństwie, które znajduje ujście w przemocy.
Joker jest znakomitą pozycją, która pokazuje jak głęboko może zmienić się człowiek, który jest odrzucany przez wszystkich. To znakomite studium szaleństwa, które powoli otacza nas wszystkich. Pytanie kto tu jest szalony? Arthur, czy może społeczeństwo, które go otacza... świat schodzi na psy, a ludzie zapatrzeni w ekrany liczą na rozrywkę. Dziwnie znajome? Rozejrzyjcie się wokół..

Ad astra - 2019;
- reżyseria: James Gray;
- scenariusz: James Gray, Ethan Gross; 
- wybrana obsada: Brad Pitt, Tommy Lee Jones, Ruth Negga, Donald Sutherland, Liv Tyler;
- kategoria: unlimited, science fiction, thriller.

Niedaleka przyszłość. Na Ziemię docierają impulsy, które uszkadzają ziemskie instalacje elektryczne. Wszystko wskazuje na to, że ich źródłem jest misja, która dotarła w ramach Projektu Lima w okolice Neptuna. Misją dowodził H. Clifford McBride - bohater, który poświęcając rodzinę wyruszył na wyprawę bez powrotu. Teraz Roy McBride wyrusza śladami ojca by sprawdzić co tak naprawdę wydarzyło się w ramach Projektu Lima.

Próbuje poznać prawdę o swoim ojcu, ale długa podróż jest też świetną okazją do poznania siebie.

Sekretne życie zwierzaków domowych 2,
(The Secret Life of Pets 2) - 2019;
- reżyseria: Chris Renaud;
- scenariusz: Brian Lynch;
- kategoria: unlimited, animacja, kasowy, Illumination Entertainment, komedia, przygodowy.

Trzy lata po pierwszej części znów możemy się przyjrzeć życiu zwierzaków domowych.. a te się toczy spokojnym rytmem. Zwierzaki uwielbiają stabilizację. Każde odstępstwo od normy może wywołać niepotrzebny stres.. a pojawienie się dziecka w domu to stres do kwadratu.
Pies Max zawsze był nerwowy (powinienem się utożsamiać?), a dziecko sprawia, że psina nie potrafi się uspokoić. Najpierw chroniąc swojego terenu, a następnie powiększonego stada. To tylko jeden z wątków. Innym jest uwalnianie tygrysa z cyrkowej niewoli oraz walka z kotami o zabawkę. Trzy niezależne wątki, które szczęśliwie się przeplatają w finale.. a w nim urocza staruszka, którą znamy z innych produkcji ;).

Ból i blask,
(Dolor y gloria) - 2019;
- reżyseria: Pedro Almodóvar;
- scenariusz: Pedro Almodóvar;
- wybrana obsada: Antonio Banderas, Asier Etxeandia, Leonardo Sbaraglia, Nora Navas, Penélope Cruz;
- kategoria: dramat, unlimited, europejskie.

Na wstępie napiszę ten film nadal jest grany w kinach i warto się na niego udać. Póki jeszcze jest czas.
Salvador, uznany reżyser filmowy już nie pracuje zawodowo. Jego życie kręci się wokół lekarzy i coraz to większej ilości środków przeciwbólowych. Jeden z jego największych filmów właśnie został poddany rekonstrukcji cyfrowej i Salvador ma w związku z tym odbyć kilka spotkań z fanami kina. Jest to idealna okazja by odnowić kontakty z Alberto, który zagrał w tym filmie główną rolę. Nowe wyzwania i narkotyki sprawiają, że Salvador coraz częściej wspomina swoje dzieciństwo.
Oglądając ten film co chwile spodziewamy się wielkiego trzęsienia ziemi. Intensywnego przeżycia, które buduje lub łamie charaktery... ale nic takiego nie ma miejsca.. historia powoli się toczy, odsłaniając nieznane, ale normalne, fakty z życia Salvadora. Czasem to piękne wspomnienia, a czasem słabsze momenty. Jak to w życiu.. które przepełnione jest przypadkowymi, z pozoru banalnymi, wydarzeniami, które nadają życiu rytm. Niektóre wspomnienia zapisują się w pamięci a większość z nich wyparowuje. Dlaczego akurat te zostają? To też kwestia przypadku?

To: Rozdział 2,
(It: Chapter Two) - 2019;
- reżyseria: Andy Muschietti;
- scenariusz: Gary Dauberman;
- wybrana obsada: Jessica Chastain, James McAvoy, Bill Hader, Isaiah Mustafa, Jay Ryan, Bill Skarsgård, Andy Bean, James Ransone;
- kategoria: horror, unlimited, kasowy,

Po 27 latach od pokonania Pennywise'a w miasteczku znów zaczynają się zbrodnie. Pennywise żyje nadal i na nowo terroryzuje mieszkańców. Grupa przyjaciół niechętnie znów się zjeżdża do Derry i zamierza ostatecznie pokonać krwiożerczego klauna. Dziwnym trafem wszyscy, którzy wyjechali całkowicie zapomnieli o tym co się wydarzyło 27 lat wcześniej. W Derry wracają wspomnienia i nie ukrywajmy - nie wszystkie są dobre.
To: Rozdział 2 w warstwie fabularnej niczym nie zaskakuje. Nadal Klaun, nadal grupa przyjaciół i kilka ładnie nakręconych scen. Czasem się śmiejemy, czasem płaczemy, ale nie ma już tego klimatu lat osiemdziesiątych, który budował pierwszą część.Twórcy próbują wracać do tamtych lat wprowadzając sporą liczbę retrospekcji oraz przedmiotów, które wywołują wspomnienia. Przykładowo zapomniany rower tudzież zapomniany salon gier. Niby fajnie, ale ma się wrażenie, że Darry przez 27 lat wcale się nie zmieniło. Zamarło, a na upuszczone, kiedyś kultowe, miejsca nie ma chętnych najemców.

Pewnego razu w Hollywood,
(Once Upon a Time... in Hollywood) - 2019;
- reżyseria: Quentin Tarantino;
- scenariusz: Quentin Tarantino;
- wybrana obsada: Leonardo DiCaprio, Brad Pitt, Margot Robbie, Al Pacino, Emile Hirsch, Kurt Russell, Margaret Qualley, Rafał Zawierucha, Luke Perry;
- kategoria: kryminał, dramat, unlimited, kasowy.

Musiałem odczekać kilka dni zanim cokolwiek napiszę o tym filmie. Tarantino znów zaskoczył i zrobił dzieło, które ciężko zamknąć w kilku zdaniach, a przy okazji za mocno nie zdradzać fabuły.
Druga połowa lat sześćdziesiątych w Hollywood. Złota era bezpowrotnie minęła, ale Hollywood nadal żyje i dzielnie walczy z zalewem telewizyjnych produkcji. Rick Dalton był rozpoznawalnym aktorem, ale w nowych czasach dostaje niezbyt ciekawe propozycje, a jego wierny przyjaciel osobisty kaskader Cliff Booth w zasadzie może żegnać się z pracą. Do obu dociera, że jedyną szansą jest przyjęcie propozycji kontraktu we Włoszech. Tam ex gwiazdy mogą nadal mocno świecić. I może starczy o fabule bo nie ta u Tarantino jest najważniejsza. Skupmy się na pokazanych czasach i dialogach. Ameryka jest krajem skrajnych sprzeczności. W jednej strony dzieci kwiaty i sprzeciw wobec wojny, a z drugiej wielki szacunek do bohaterów wojennych. Takie sprzeczności są możliwe tylko tam. Ukazani hipisi to banda średnio rozgarniętych ludzi, którzy nie mają pomysłu na swoje życie. Większość z nich to bezwolne marionetki, która dają się wykorzystywać przez bardziej rozgarniętych manipulatorów. Są totalnym przeciwieństwem Cliff'a, który nie boi się podejmowania decyzji. Po prostu działa jak trzeba, a jak nie trzeba to odpoczywa. Tylko, że Cliff to człowiek minionego pokolenia - teraz twardziele są mocny głównie w gębie. Najlepiej to pokazuje konfrontacja Cliff'a z Bruce'm Lee. Quentin w swoim filmie pokazał zarówno prawdziwych bohaterów tamtych lat jak i całkiem fikcyjne postacie. Ryzykowny zabieg, który ma swoich wielkich przeciwników. Tarantino bezceremonialnie pozbawił prawdziwe gwiazdy ich popkulturowej pamięci. Lee leży na deskach, a Sharon Tate nie jest skąpana w krwi. Dziewczyna (Margot Robbie) jest pokazana tak jak zasługuje. Pełna życia, wrażliwości i nadziei na piękną przyszłość. Obecnie pamiętamy tylko, że była zamordowaną żoną Polańskiego.

Toy story 4 - 2019;
- reżyseria: Josh Cooley;
- scenariusz: Andrew Stanton, Stephany Folsom
- kategoria: animacja, familijny, fantasy, komedia, kasowy, Pixar, Disney, unlimited.

Na ekranach kin gości czwarta odsłona przygód Chudego i przyjaciół.
Chłopiec Andy dorósł i wszystkie swoje zabawki oddał swojej siostrze. Ta początkowo nimi chętnie się bawi, ale z czasem zaczyna kochać inne zabawki, a najbardziej to pokochała zabawkę, którą sama zrobiła. Sztuciec jest zrobiony ze śmieci, ale dla dziewczynki ma olbrzymią wartość. Chudy i inni akceptują nowy stan rzeczy więc wydaje się iż wszystko działa jak należy... jest tylko jedno małe ale... Sztuciec nie chce być zabawką i za wszelką cenę chce uciec i trafić do śmieci. Jedna z tych ucieczek się udaje, ale Chudy, kierując się odpowiedzialnością za dziecko, rusza na poszukiwania. Poza bezpiecznym pokojem świat dla zabawek jest bardzo niebezpieczny.

Szybcy i wściekli: Hobbs i Shaw,
(Fast & Furious presents: Hobbs & Shaw) - 2019;
- reżyseria: David Leitch;
- scenariusz: Chris Morgan, Drew Pearce;
- wybrana obsada: Dwayne Johnson, Jason Statham, Idris Elba, Vanessa Kirby, Helen Mirren, Eddie Marsan;
- kategoria: unlimited, kasowy, akcja.

Szybkim i wściekłym brak Vin'a ewidentnie służy. Czytałem, że początkowo był przeciwnikiem powstania tego filmu, ale projekt i tak dostał zielone światło. I tak na ekranie widzimy Johnson'a i Statham'a, którzy walczą z modyfikowanym Elba'ą.. i w sumie tu już nie ma kina samochodowego, a soczysty film akcji... no ale po kolei.
Hattie jest zdolną agentką MI6, która podczas jednej nieudanej akcji wszczepiła sobie bardzo niebezpiecznego wirusa, którego pragnie zdobyć przestępcza superorganizacja. Przeciwko Hattie zostaje wysłany Brixton - były agent, który wsparty supertechnologią zyskał nadprzyrodzone zdolności. W obronie agentki staje jej brat (Statham), który również jest na cenzurowanym oraz agent Hobbs (Dwayne) wierzący, że wszystko można załatwić oficjalnie. Panowie poznali się w Szybkich i Wściekłych 7 i nie specjalnie za sobą przepadają. Różni ich niemal wszystko: postura, humor, sposób walki, pochodzenie. Łączą jedynie łyse głowy. Mimo różnic próbują walczyć z Brixton'em. Czy się uda? Oczywiście, że tak. To kino akcji, a nie dramat z nieoczekiwanym zakończeniem. Mocną stroną filmu są sceny walki, humor, cięte dialogi pomiędzy głównymi bohaterami oraz całkowicie absurdalna akcja.

Król Lew,
(The Lion King) - 2019;
- reżyseria: Jon Favreau;
- scenariusz: Jeff Nathanson;
- kategoria: animacja, przygodowy, familijny, Disney, unlimited, kasowy.

Król Lew gości na naszych kinach i ma bardzo dobre wyniki w box office. W to, że ta animacja będzie świetnie zarabiała nie wątpił chyba nikt.
O fabule nie ma co zbyt wiele pisać - niespecjalnie różni się od pierwowzoru z 1994 roku. Jest opowieść o Simbie, lwie, który po latach spędzonych z daleka od swojego domu musi wrócić by walczyć o przywództwo. Przeciwnikiem jest brutalny i dwulicowy Skaza. W walce pomagają mu wierni przyjaciele oraz pamięć o ojcu, który zginął w tragicznych okolicznościach.
Fabuła Króla Lwa nie jest wierną kalką poprzedniej odsłony. Główny wątek jest taki sam, ale sporo zmienia się w dialogach. Całkiem inny wydźwięk mają rozmowy z Timonem i Pumbą czy też docinki Hien. Mam wrażenie, że humor jest na gorszym poziomie, a całość zyskała poważniejszy wydźwięk. Nie jest to wielki zarzut do fabuły - jestem przekonany, że dzieci oglądające nową wersje będą zachwycone, a pokolenie trzydziestolatków również. Ich polityczna poprawność pozostanie niezachwiana.

John Wick 3,
(John Wick: Chapter 3 - Parabellum) - 2019;
- reżyseria: Chad Stahelski;
- scenariusz: Chad Stahelski;
- wybrana obsada: Keanu Reeves, Halle Berry, Ian McShane, Laurence Fishburne, Mark Dacascos, Asia Kate Dillon, Lance Reddick;
- kategoria: unlimited, akcja, thriller.

Trochę nie rozumiem tego zachwytu serią John Wick. Pierwszy film oceniłem na pięć, drugi na cztery, a mimo to poszedłem na trójkę do kina. Nie wiem dlaczego, ale mam trójkę podejrzanych: może to wewnętrzny masochizm, skuteczna kampania promocyjna, Cyberpunk 2077 i szum wokół tej gry.
Film rozpoczyna się dramatyczną ucieczką Wicka ulicami Nowego Jorku. Zabójca został wykluczony z 'klanu' i teraz jest celem. Każdy bandyta w mieście chce go dopaść, ale nikomu się nie udaje. John niweluje kolejne ataki, a w międzyczasie próbuje dotrzeć do szefostwa by ponownie zadeklarować wierność. Oczywiście przy pierwszej okazji przysięgi nie dotrzymuje a to stawia pod znakiem zapytania całą tą jego wycieczkę i utratę palca. Zresztą zostawmy to, takie filmy nie ogląda się przecież dla fabuły. No to skupmy się na akcji, a tej jest całkiem sporo. I tu muszę pochwalić twórców za dobrze zrobioną choreografię scen walki. I na tym pochwały się kończą. Nie zliczę ilu przeciwników Wick zabił, ale większość likwidacji wygląda tak samo. Po naparzance strzał w głowę (opcjonalnie nóż).

Spider-Man: Daleko od domu,
(Spider-Man: Far From Home) - 2019;
- reżyseria: Jon Watts;
- scenariusz: Chris McKenna, Erik Sommers;
- wybrana obsada: Tom Holland, Samuel L. Jackson, Jake Gyllenhaal, Marisa Tomei, Jon Favreau, Zendaya, Jacob Batalon; 
- kategoria: unlimited, akcja, science - fiction, Marvel, komiks;

Po miesięcznej przerwie trafiłem do kina na film, który wieńczy trzecią fazę MCU.. nie rozumiecie o co chodzi? Spider-Man: Daleko od domu to koniec pewnej epoki w filmach Marvela - teraz będzie poniekąd nowe rozdanie i nowy początek. Przecież nie można udawać, że śmierć Iron Man'a nic nie zmieniła? Nie można tak.
Iron Man'a nie ma, odszedł, ale wyznaczył młodego Parker'a na swego następcę. Nastolatek jest pełen wątpliwości, a przede wszystkim ma całkiem inne priorytety. Ważniejsze jest licealne uczucie do koleżanki niż próba ratowania świata. Dlatego też jak tylko jest okazja to zrzuca z siebie brzemię i przekazuje wszystkie zabawki międzyplanetarnemu bohaterowi Mysterio (świetny Gyllenhaal). Jakie to było proste. I teraz nikt już niczego nie będzie chciał. No chyba, że Mysterio nie jest całkowicie szczery i ma swoje plany.. to faktycznie mogłoby zmienić sytuację.. i sprawić, że będzie potrzebny Nocny Pawian (oglądający film, wiedzą o co chodzi).

Rocketman - 2019
- reżyseria: Dexter Fletcher;
- scenariusz: Lee Hall;
- wybrana obsada: Taron Egerton, Jamie Bell, Richard Madden, Bryce Dallas Howard;
- kategoria: biograficzny, dramat, muzyczny, unlimited 4.

Kolejny muzyczny film na ekranach kin. Widzowie pokochali wielkie widowiska, które przepełnione są kawałkami, które znają. Tym razem trafiło na biografię Elton'a John'a. Nie jestem wielkim fanem jego twórczości, a jeszcze mniej wiem o jego życiu osobistym, ale pomimo to z chęcią udałem się na ten film. Jak typowy widz uwielbiam dobrze zrealizowane filmy muzyczne. Nie muszą być wierne faktom - ważne by wywoływały emocje i ciarki na skórze. Rocketman jest właśnie takim filmem.
Poznajemy historię sukcesu Elton'a. Od zakompleksionego chłopca po wielką gwiazdę popkultury. Opowieść o spełnianiu marzeń i cenie jaką czasem musimy zapłacić. Rocketman to kolejny film, który odsłania ciemną stronę sławy. Wieczne imprezy, przypadkowi, fałszywi ludzie i mnóstwo używek. Dni zlewające się w tygodnie, tygodnie w miesiące. Koncerty, podróże i życie na krawędzi... aż do momentu, w którym bohater budzi się sam...

Dzień czekolady - 2018;
- reżyseria: Jacek Piotr Bławut;
- scenariusz: Anna Onichimowska, Jacek Piotr Bławut;
- wybrana obsada: Julia Odzimek, Leo Stubbs, Dawid Ogrodnik, Katarzyna Kwiatkowska, Barbara Kurzaj, Witold Dębicki, Magdalena Cielecka, Tomasz Kot;
- kategoria: familijny, przygodowy, kino polskie, ekranizacja.

Ekranizacja nagradzanej książki Anny Onichimowskiej. Zwiastun i plakat zapowiadały świetnie zrealizowaną opowieść dla młodszego widza. Dlatego też z chęcią wybrałem się na ten seans. Co za rozczarowanie.. historia dwójki dzieci z sąsiedztwa, które marzą o cofnięciu czasu. Oboje tęsknią za bliskimi osobami, które odeszły na zawsze. Czasu cofnąć się nie da, ale są wspomnienia, które należy umiejętnie pielęgnować. Świetny materiał na mądry film. Podczas seansu widzimy, że od strony wizualnej obraz jest na wysokim poziomie. Ładne, nieco teatralne, kostiumy, ładne kadrowanie i olbrzymie przywiązanie do detalu. Tutaj nie można się niczego doczepić. Nawet dialogi były bardzo dobrze słyszalne. To są mocne, niepodważalne atuty produkcji. Szkoda tylko, że reszta leży. Wykreowani bohaterowie rażą swoją sztucznością i jednowymiarowością. Rodzice poza troską nie posiadają niemal żadnych emocji. Jest też wuj policjant (Kot) i pani psycholog, która jest traktowana jak wiedźma. Czy wiemy o nich coś więcej? Nie - bo i po co. Nawet postać Skoczka Czasu jest ograniczona do wcinania czekolady. Co z tego, że Ogrodnik starał się nadać postaci nieco szalonego charakteru (polski Depp) jak scenariusz mu na wiele nie pozwalał. Przynajmniej próbował grać - tego nie można powiedzieć o pozostałej obsadzie. Zwłaszcza dzieciaki wypadły blado. Może nie udźwignęły głównych ról, a może reżyser nie potrafił ich odpowiednio zmotywować do większej pracy? Poza Ogrodnikiem dobrze zagrała też kotka. Ładnie się prezentowała na ekranie.

Aladyn,
(Aladdin) - 2019;
- reżyseria: Guy Ritchie;
- scenariusz: Guy Ritchie, John August;
- wybrana obsada: Will Smith, Mena Massoud, Naomi Scott, Marwan Kenzari, Navid Negahban, Nasim Pedrad, Billy Magnussen;
- gatunek: przygodowy, musical, baśń.

Aladyn to spore zaskoczenie w kinach. Disney niezbyt przyłożył się do promocji czując, że być może ten film może okazać się klapą artystyczną i dochodową. Rzeczywistość nieźle zaskoczyła. Aladyn okazał się bezkonkurencyjny i całkowicie zdominował amerykański box office. Jest to rekordowe otwarcie w historii filmów Guy'a Ritchie'go. Ponadto film zbiera też pozytywne recenzje krytyków. Czy naprawdę warto obejrzeć ten film? W mojej ocenie zdecydowanie tak. Fabularnie Aladyn nas specjalnie nie zaskoczy. Miejski złodziejaszek poznaje piękną księżniczkę i marzy o tym by móc ją poślubić. Może zdobyta (nieco przypadkiem) lampa z Dżinem pozwoli spełnić skryte marzenie? Następuje tu ładna przemiana bohatera, który będąc odrzutkiem społecznym przeistacza się w księcia, a następnie powraca do korzeni i walcząc z zakusami władzy zaczyna wierzyć w siebie. Jest to przewidywalna i całkiem wierna z oryginałem przemiana bohatera. O wiele bardziej zmodyfikowana jest postać księżniczki Dżasminy. Kobieta trzymana niemal w niewoli przez nadopiekuńczego ojca otrzymuje świetne, wykształcenie, ale to nie ma znaczenia bo jej rola ma się ograniczyć do uległej żony nowego sułtana. Dżasmina nie chce zgodzić się na taki bieg rzeczy o coraz odważniej walczy o zmianę sposobu myślenia. To kolejna disneyowska księżniczka, która przestaje być przedmiotem męskich decyzji. Brawo!

Podwójne życie,
(Doubles vies) - 2018;
- reżyseria: Olivier Assayas;
- scenariusz: Olivier Assayas;
- wybrana obsada: Guillaume Canet, Juliette Binoche, Vincent Macaigne, Christa Théret;
- gatunek: dramat, komedia.

Tego filmu nie planowałem, ale seansu w żaden sposób nie żałuję. Powiem więcej - mocno dziwi mnie średnia na filmwebie (okolice 5).
Fabularnie niewiele się dzieje. Głównymi bohaterami są: Alain, który jest wydawcą, jego przyjaciel pisarz - Leonard oraz ich partnerki. Bohaterowie spotykają się, rozmawiają, mają romanse, marzenia, pracę.. ale najważniejsze jest to jak rozmawiają, i o czym.
Większość rozmów dotyczy rynku wydawniczego o tym jak się zmienia, jakie są potrzeby czytelnika. Mowa o tym, że książki są za drogie, że ludzie czytają/oglądają blogi zamiast książek, rozczarowanie rynkiem e-booków, które mocno są piracone, potrzebie recenzji i autorytetów, ale też nadmiarze byle jakiej literatury, która nie posiada nawet korekty, o tym że ludzie teraz chcą mieć kulturę za darmo... w tym kontekście mowa też o bibliotekach i potrzebie ich zmiany.. jeśli tylko interesujecie się rynkiem wydawniczym/czytelniczym to ten film jest dla Was. Te wspomniane tematy (wymieniłem tylko garstkę) to rzeczy, o których też rozmawia się w Polsce. Mnóstwo problemów i brak jakiejkolwiek recepty. To rozmowy o roli sztuki, kultury w kontekście społeczeństwa, które zmienia sposób konsumowania treści. Czy rynek ma się dostosować czy też odpuścić i wierzyć, że to chwilowa zmiana, a jakość się obroni.

Avengers: Koniec gry,
(Avengers: Endgame) - 2019;
- reżyseria: Anthony Russo, Joe Russo;
- scenariusz: Christopher Markus, Stephen McFeely;
- wybrana obsada: Robert Downey Jr., Chris Evans, Mark Ruffalo, Chris Hemsworth, Scarlett Johansson, Jeremy Renner, Don Cheadle, Paul Rudd, Brie Larson, Karen Gillan, Bradley Cooper, Josh Brolin, Chadwick Boseman, Tom Holland, Tom Hiddleston, Tilda Swinton, Gwyneth Paltrow, Michelle Pfeiffer, Anthony Mackie (i tak pewnie wymieniłem tylko połowę);
- gatunek: akcja, science fiction.

W końcu dotarł na ekrany. Film, który ma zakończyć pewną fazę filmów Marvel'a. Przed twórcami stało bardzo trudne zadanie. Z jednej strony musieli pożegnać starych (nieco wysłużonych) bohaterów, wprowadzić świeżą krew, a dodatkowo przeprowadzić całą akcję w nienagannej fabule. Wysoko postawiona poprzeczka okazała się być stanowczo za nisko dla braci Russo. Idąc na seans spodziewałem się wysokiej realizacji i niezłego scenariusza, ale nie sądziłem, że dostanę tak dopracowaną historię, w której najbardziej znani bohaterowie (Iron Man, Thor, Hulk, Kapitan Ameryka) zostali okraszeni znaczną dawką dobrego humoru. Kto to się spodziewał, że Banner okiełzna Hulka, a Thor się roztyje (w końcu coś mnie z nim łączy)? Avengers: Wojna bez granic zakończył się wielką porażką Avengersów. Thanos zgładził połowę życia we wszechświecie - taka gwałtowna redukcja miała sprawić, że 'życie' nabierze nowej, lepszej jakości. Po dotkliwej klęsce i utracie przyjaciół trzeba odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Niektórzy sobie nieźle radzą, ale większość naszych bohaterów nie może pogodzić się ze stratą. A może jest szansa by to wszystko cofnąć? Zebrać kamienie mocy przed Thanosem? I więcej fabuły nie zdradzę. No poza tym, że nie warto czekać po napisach. Wyjątkowo nie ma sceny końcowej.

Manu bądź sobą,
(Manou - flieg' flink!) - 2019;
- reżyseria: Christian Haas;
- scenariusz: Andrea Block, Axel Melzener;
- gatunek: animacja, familijny, przygodowy.

Zwiastun tej animacji całkowicie mnie nie przekonywał do seansu, ale wysokie noty na portalach filmowych sprawiły, że chętnie udałem się do kina. W końcu dawno nie widziałem dobrej animacji.
Manu, pisklę wychowane przez mewy podczas dorastania odkrywa, że nie nie jest prawdziwą mewą.. jest jerzykiem, który został wychowany przez przybranych rodziców. Jerzyki i mewy znacznie się różnią. Inaczej latają, pływają, inaczej żyją. Różni je niemal wszystko, a na dodatek mewy i jerzyki wzajemnie się nie znoszą. Międzygatunkowe animozje sprawiają, że Manu ma zostaje wygnany ze stada i odnajduje szczęście u jerzyków. Tęsknota za dawną rodziną jednak pozostaje.

Wilcze echa,
(Le chant du loup) - 2018;
- reżyseria: Abel Lanzac;
- scenariusz: Abel Lanzac;
- wybrana obsada: François Civil, Omar Sy, Mathieu Kassovitz, Reda Kateb;
- gatunek: dramat, akcja.

Przypadek sprawił, że w krótkim czasie obejrzałem dwa filmy, których akcja powiązana jest z okrętami podwodnymi. Trzeba zaznaczyć, że dwa dobre filmy, które reprezentują całkiem odmienne podejście do tematu. Fabularnie mają wątek wspólny, ale klimat jest całkiem odmienny. O ile Ocean w ogniaskupiał się na akcji poza okrętem to Wilcze echa pokazują dużo więcej o tym co się dzieje wewnątrz. Dużo mocniej czujemy presję oddziałującą na marynarzy. Osamotnienie, odpowiedzialność i świadomość, że jest się w małej puszce, która w każdej chwili może przestać działać.
Nie bez powodu Wilcze echa rozpoczynają się od słów Arystotelesa "Ludzie dzielą się na trzy rodzaje: żywi, martwi i ci, co wypłynęli na morze".

Dumbo - 2019;
- reżyseria: Tim Burton;
- scenariusz: Ehren Kruger;
- wybrana obsada: Colin Farrell, Michael Keaton, Danny DeVito, Eva Green, Alan Arkin, Phil Zimmerman;
- gatunek: familijny, fantasy.

Disney kontynuuje remaki swoich największych hitów. Nowe wersje mają obsadę aktorską, poprawione scenariusze oraz rozmach, który zapiera dech w piersiach widzów. Jest to sprawdzona (Księga Dżungli, Piękna i Bestia) metoda dająca Disney'owi olbrzymie wpływy... szkoda tylko, że te filmy tracą na autentyczności.
Dumbo - malutki słonik, który urodził się w cyrku nie grzeszy urodą, ale ma niezwykły dar - potrafi latać. Taki słoń to w rękach sprawnego biznesmena to prawdziwa żyła złota. Słonik kosztem dzieciństwa ma bawić publiczność. Nie inaczej jest z filmami Disney'a. Oryginalne historie są uwspółcześniane i sprzedawane dla czystego zysku. Nie ma w tym miejsca na oryginalny scenariusz czy też świeżość w realizacji. To są elementy zbyt ryzykowne. Zatrudnienie Tim'a Buton'a do Dumbo sprawiło, że mocno wierzyłem w ten projekt. Mogła powstać nieco mroczna opowieść o tym co jest dziwne, oryginalne, o tym co nie pasuje do naszego współczesnego świata. Powstała, niestety bajeczka, która jest całkowicie pozbawiona autentyczności. Oczęta małego Dumbo wzruszają a wykreowany świat może się podobać, ale całość razi sztucznością.

Ciemno, prawie noc - 2019;
- reżyseria: Borys Lankosz;
- scenariusz: Magdalena Lankosz, Borys Lankosz;
- wybrana obsada: Magdalena Cielecka, Marcin Dorociński, Agata Buzek, Piotr Fronczewski, Roma Gąsiorowska, Dawid Ogrodnik, Jerzy Trela; 
- gatunek: thriller, kryminał.

W Wałbrzychu źle się dzieje. Znikają dzieci. Ktoś je porywa, a może morduje. Brak jakichkolwiek śladów. Pewnym jest, że sprawa może być ogólnopolskim tematem i dlatego do miasta przyjeżdża Alicja - reporterka, która wychowała się na tych ziemiach. Na miejscu ożywają stare demony i wspomnienia. Jest to dla kobiety trudna sprawa, ale ważniejsze jest zbadanie tematu (wątek trochę przypomina Ostre przedmioty).
Mocną stroną filmu są świetne zdjęcia, dobre aktorstwo i niepokojący klimat sączący się z opowieści bohaterów. Prawda jest pokazywana fragmentarycznie, nieśpiesznie. Widz oczekuje czegoś niesamowitego a dostaje trochę banalne i trochę łopatologiczne zakończenie. Ciemno, prawie noc to ekranizacja powieści Joanny Bator, powieści której nie znam. Nie wiem na ile to jest wierna ekranizacja, ale niektóre elementy fabuły filmu wydają mi się zbędne. Po co historia o perłach, po co kopalnia, skąd nagle pedofile.

Wszyscy wiedzą,
(Todos lo saben) - 2018;
- reżyseria: Asghar Farhadi;
- scenariusz: Asghar Farhadi;
- wybrana obsada: Penélope Cruz, Javier Bardem, Ricardo Darín, Eduard Fernández, Bárbara Lennie, Inma Cuesta;
- gatunek: dramat.

Laura z dwójką dzieci przyjeżdża do rodzinnego, hiszpańskiego miasteczka, w którym ma odbyć się ślub jej siostry. Na miejscu panuje, sielska, rodzinna atmosfera. Trwają przygotowania do uroczystości, każdy ma swoje obowiązki, problemy, ale wszystkim udziela się radosny nastrój. Wszystko się zmienia gdy podczas wesela zostaje porwana córka Laury. Głębokie doświadczenie uwalnia przez lata skrywane żale, tajemnice, ale także wzbudza nieufność pomiędzy członkami rodziny.
Wszyscy wiedzą jest reklamowany jako połączenie thrillera z love story - dawno nie widziałem filmu, którego zapowiedzi tak mocno różniłyby się od rzeczywistości. Wszyscy wiedzą to soczysty dramat - aż i tylko. Nie do przecenienia jest klimat miasteczka, w którym rozgrywają się wydarzenia. Piękna miejscowość, obok winnice, mieszkania (domy), w których chciałoby się żyć oraz 'piękni' ludzie. Tu nie chodzi tylko o fizyczność, ale wnętrze, każdy z bohaterów ma coś co przyciąga. Tu szacunek, że świetne dobranie obsady.

Kurier - 2019;
- reżyseria: Władysław Pasikowski;
- scenariusz: Władysław Pasikowski, Sylwia Wilkos;
- wybrana obsada: Philippe Tłokiński, Patrycja Volny, Cezary Pazura, Julie Engelbrecht, Grzegorz Małecki, Zbigniew Zamachowski, Mirosław Baka, Rafał Królikowski;
- gatunek: historyczny, sensacyjny.

Nie wiem czy jesteście świadomi, ale polskie kino czeka teraz epoka narodowo-patriotyczno-religijna. Od kilku lat powstaje coraz więcej filmów historycznych, a to dopiero początek - wiele tytułów jest dopiero przed nami. Mam tylko nadzieję, że oprócz kina z misją będą powstawać również produkcje bardziej ambitne.
Kurier to historia inspirowana prawdziwymi wydarzeniami z życia Jana Nowaka-Jeziorańskiego, który był kurierem pomiędzy rządem w Londynie, a AK działającą w okupowanej Polsce. Akcja skupia się na wydarzeniach poprzedzających wybuch Powstania Warszawskiego - Jan Nowak ma pilnie dostać się do Polski i przekazać decyzję o tym by AK nie angażowało się zbrojnie. Innymi słowy - zero powstań. Podróż kuriera do łatwych nie należy. Ścigany przez wrogie wywiady cudem dociera do Warszawy. I to cała fabuła filmu. To chyba największy mankament Kuriera - cała akcja skupia się na jednej podróży, której znaczenie (nawet dla fabuły filmu) jest nieistotne. Nie wiem, skąd decyzja by tak mocno okroić kontekst historyczny. Gdzieś mam wrażanie, że Pasikowski chciał zrobić film, który dostanie dofinansowanie z państwowych instytucji, ale jednocześnie będzie typowym filmem akcji. I wilk syty i owca cała - przynajmniej w teorii. Mimo wszystko wolałbym, żeby Pasikowski robił filmy typowo sensacyjne całkowicie oderwane od kontekstów historycznych - tak byłoby 'uczciwiej'. Scenariusz mocno kuleje.

Kapitan Marvel,
(Captain Marvel) - 2019;
- reżyseria: Anna Boden, Ryan Fleck;
- scenariusz: Geneva Robertson-Dworet, Anna Boden;
- wybrana obsada: Brie Larson, Samuel L. Jackson, Ben Mendelsohn, Jude Law, Annette Bening, Lashana Lynch, Clark Gregg, Gemma Chan, Djimon Hounsou;
- gatunek: akcja science fiction.

Zaczynamy od wielkiego hołdu dla Stan'a Lee, a kończymy wielką zapowiedzią najnowszych Avengers. Zresztą Kapitan Marvel sporo wnosi do tego uniwersum. Poznajemy genezę nazwy, początki Tarczy, upodobania Fury'ego, okoliczności utraty przez niego oka i mnóstwo, mnóstwo smaczków, ale przecie to nie o tym jest ten film. Jego głównym bohaterem jest kot, który tak naprawdę jest bardzo niebezpiecznym zwierzęciem... wróć.. to wcale nie film o kocie. Kapitan Marvel to o niej jest ten film. Dziewczyna bez pamięci, która ma olbrzymią moc w dłoniach jest trenowana na żołnierza. Ma walczyć przeciwko rasie, która niszczy inne cywilizacje i planety. Okrutny wróg. Pierwsza misja kończy się porażką, a nasza bohaterka dostaje się do niewoli. I więcej nie będę spojlerować. Powiem tylko, że jest kilka ciekawych zwrotów akcji.

Planeta singli 3 - 2019;
- reżyseria: Sam Akina, Michał Chaciński;
- scenariusz: Sam Akina, Jules Jones;
- wybrana obsada: Agnieszka Więdłocha, Maciej Stuhr, Bogusław Linda, Danuta Stenka, Maria Pakulnis, Piotr Głowacki, Weronika Książkiewicz, Tomasz Karolak, Borys Szyc, Anna Smołowik, Joanna Jarmołowicz; Jakub Józefowicz;
- gatunek: komedia romantyczna.

Tytuł do kin trafił około trzy miesiące po drugiej części. To budzi pewne obawy o poziom scenariusza i jakości produkcji. Zbyt szybkie tempo produkcji nigdy nie wróży dobrze. Na szczęście nie było tak źle ;).
Ania i Tomek w końcu wezmą ślub. Planowane jest wielkie, ale skromne, wesele w domu rodzinnym Tomka. Impreza na wsi musi być niezapomniana. I tak też będzie - o ile panna młoda nie ucieknie z ceremonii. Co za obrzydliwy spojler zaserwowałem. No cóż. Stało się. Przygotowania do ślubu idą pełną parą, ale absolutnie nie można powiedzieć, że zgodnie z planem. Na wierzch wychodzą wszelakie problemy rodzinne i to nie tylko w rodzinie Wilczyńskich.