(Planta 4?, reżyseria Antonio Mercero, 2003)
Film o tym, że w obliczu ciężkiej choroby warto zachować radość życia.. może właśnie na przekór.. nie poddawać się, chorobę przemilczeć, a najlepiej wyśmiać i żyć z nią. Akcja dzieje się w szpitalu na oddziale chłopców, którzy przeważnie mają raka. Choroba jest okrutna, często zabiera kończyny (amputacja) a czasem też życie.
4 piętro to bardzo dobre kino, wobec którego nie sposób przejść obojętnie. Kino, które zaraża nas radością i apetytem na życie. Po seansie zdajesz sobie sprawę, że niektórzy mają większe problemy i bardziej korzystają z życia niż ty. Intrygujące i dające do myślenia.
Młodzi aktorzy świetnie sobie poradzili, każdy jest wyrazisty, ale też żaden nie dominuje. Reżyser idealnie zapanował nad materiałem - całość jest delikatna i dobrze wyważona. Mimo dramatyzmu okoliczności film nie dobija.. nie "wali po twarzy".
Opowieść jest oparta na wspomnieniach scenarzysty.
Pozycję oceniam na dziesięć i wszystkim polecam.
Zwiastun
