My Fair Lady - 1964;
- reżyseria: George Cukor;
- scenariusz: Alan Jay Lerner;
- wybrana obsada: Audrey Hepburn, Rex Harrison, Stanley Holloway, Wilfrid Hyde-White, Gladys Cooper, Jeremy Brett, Mona Washbourne;
- kategoria: film, melodramat, musical, Oscar (8), Złote Globy (3), Bafta.

Adaptacja Broadway'owskiego hitu.
Elize jest biedną sprzedawczynią kwiatów. Pewnego wieczoru słyszy przechwałki zamożnego nauczyciela fonetyki, że z każdej osoby może nauczyć mówienia jak najprawdziwsza dama. Elize widzi w tych deklaracjach szansę dla siebie i próbuje zapisać się na lekcje profesora.
W tle mamy zakład pomiędzy dżentelmenami i kilka ciekawych uwag na temat pochodzenia oraz ról społecznych.
Można się także doszukiwać ciekawych obserwacji społecznych. Jedną z nich ilustruje poniższy cytat.
"- Nie masz żadnych zasad moralnych?
- Nie stać mnie na to."

Marnie - 1964;
- reżyseria: Alfred Hitchcock;
- scenariusz: Jay Presson Allen;
- wybrana obsada: Sean Connery, Tippi Hedren, Diane Baker, Martin Gabel, Louise Latham;
- kategoria: film, ekranizacja, thriller, romans.

Piękna Marnie jest złodziejką. Schemat działania ma dosyć prosty. Zatrudnia się w biurze, zdobywa zaufanie przełożonych, a gdy jest okazja okrada sejf. Dziewczyna umie korzystać ze swoich wdzięków, ale jednocześnie trzyma mężczyzn na dystans.

Fantomas - 1964;
- reżyseria: André Hunebelle;
- scenariusz: Jean Halain, Pierre Foucaud;
- wybrana obsada: Jean Marais, Louis de Funès, Mylène Demongeot;
- kategoria: film, komedia kryminalna, francuskie.

Tajemniczy Fantomas dokonuje serii zuchwałych kradzieży. Na miejscu przestępstwa pozostawia tylko wizytówkę, innych dowodów wskazujących iż za różnymi kradzieżami stoi jedna osoba brak. Co niektórzy twierdzą nawet iż Fantomas nie istnieje, że został wymyślony przez nieudolną policję. Po ukazaniu się przeświewczego tekstu w gazecie Fantomas "zaprasza" ironizującego dziennikarza do siebie. Artykuł zwrócił uwagę nie tylko Fantomasa, ale także inspektora prowadzącego sprawę kradzieży. Teraz dziennikarz będzie musiał się gęsto tłumaczyć jednej jak i drugiej stronie.

Pocałuj mnie, głuptasie,
(Kiss Me, Stupid) - 1964;
- reżyseria: Billy Wilder;
- scenariusz: Billy Wilder, I.A.L. Diamond;
- wybrana obsada: Dean Martin, Kim Novak, Cliff Osmond, Ray Walston, Felicia Farr;
- kategoria: film, komedia.

Spooner'owi niewiele w życiu się udało. Jest kościelnym organistą dorabiającym jako nauczyciel muzyki. Cały czas marzy, że któraś z jego piosenek odniesie komerycyjny sukces. Póki co, żadna z wielkich gwiazd, ani wytwórni nie wykazuje zainteresowania. Zawodowe niepowodzenia wpływają na życie prywatne. Spooner jest chorobliwie zazdrosny o swoją piękną żonę. Podświadomie czuje, że kobieta w końcu dostrzeże, że wyszła za życiowego nieudacznika. Szansa na zmianę losu pojawia się gdy do miasta przyjeżdża słynny piosenkarz. Może uda się go sprowadzić do domu i pokazać mu kilka piosenek. Plan jest prosty i genialny, ale ma jeden słaby punkt. Gwiazdor jest kobieciarzem, a żona Spooner'a kiedyś prowadziła fanklub artysty. Na samą myśl co może się wydarzyć Spooner'owi rośnie ciśnienie.

Goldfinger - 1964;
- reżyseria: Guy Hamilton;
- scenariusz: Richard Maibaum, Paul Dehn;
- twórcy: Albert R. Broccoli, Harry Saltzman; 
- wybrana obsada: Sean Connery, Honor Blackman, Gert Fröbe, Shirley Eaton, Tania Mallet, Bernard Lee, Lois Maxwell; 
- kategoria: James Bond, sensacyjny. 


Tematy związane z zimną wojną mogły się znudzić publiczności i dlatego też zdecydowano, że trzecim filmem o Bondzie będzie Goldfinger. Zbrodnicza organizację oraz wrogie wywiady zastąpił ekscentryczny milioner, którego jedynym celem jest posiadanie największych ilości złota. W tym celu przygotowuje intrygę, której skutkiem będzie skażenie radioaktywne amerykańskich zasobów złota, a to by całkiem zmieniło ceny pozostałych, czystych zasobów. Goldfinger uwielbia wygrywać, ale zarazem nie toleruje ryzyka przegranej. Jeśli tylko może to oszukuje - ma to miejsce nawet podczas niewinnej gry w golfa. Golfingerowi wiecznie towarzyszy masywny Koreanczyk, którego atrybutem jest bardzo niebezpieczny melonik. Bond będzie potrzebował solidnego wsparcia do walki z tak niebezpiecznym przeciwnikiem. U Q James w końcu dostał Astona Martina (z dużą ilością bajerów) i urządzenie naprowadzające.. Jest to bogate wyposażenie, ale warunek jest jeden - Bond ma oddać to wszystko w nienaruszonym stanie.

Rzeka bez powrotu,
(River of No Return) - 1954;
- reżyseria: Jean Negulesco, Otto Preminger;
- scenariusz: Frank Fenton;
- wybrana obsada: Marilyn Monroe, Robert Mitchum, Rory Calhoun, Tommy Rettig;
- gatunek: western.

Matt opuszcza więzienie, w którym spędził kilka lat za zabójstwo (strzał w plecy). Odnajduje swojego syna i chce z nim rozpocząć nowe, spokojne życie. Może to za dużo powiedziane. Trudno mówić o spokojnym życiu w rejonie opanowanym przez agresywnych Indian. Kay jest śpiewaczką w saloonie, za namową swojego narzeczonego (hazardzisty) opuszcza miasto. Wspólnie płyną na tratwie ku lepszej przyszłości. Los krzyżuje ścieżki naszych bohaterów. Hazardzista ucieka z bronią i z koniem (tak tak, to koniokrad) a pozostali muszą walczyć o przetrwanie. Jedyną szansą na przeżycie jest pokonanie niebezpiecznej rzeki lichą tratwą.